نکته عبرت آموز ایرانیِ جشن قهرمانی بایرن مونیخ! - تور بالی اندونزی

خبرنگاران؛ احسان محمدی- گری لینه کر ستاره قدیمی فوتبال انگلیس که حالا یک مجری مشهور تلویزیونی است یکبار به طعنه گفته بود:فوتبال یک بازی ساده است که 22 نفر برای 90 دقیقه دنبال توپ می دوند و در سرانجام آلمان پیروز می گردد. او بعد از بازی آلمان-سوئد در جام جهانی این جمله را به روز رسانی کرد و گفت: فوتبال یک بازی ساده است که 22 نفر توپ را برای 82 دقیقه دنبال می نمایند و آلمانی ها یک اخراجی می دهند، بعد، 21 نفر برای 13 دقیقه توپ را دنبال می نمایند و در سرانجام آلمانی ها به طور لعنتی ای پیروز می شوند!

احتمالاً اگر بعد از نمایش منجر به قهرمانی بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا او بخواهد اظهار نظری بکند می گوید:فوتبال یک بازی ساده است که اگر 2000 نفر هم دنبال توپ بدوند باز این آلمانی ها هستند که پیروز می شوند. چندسالی است که باد به پرچم آلمان ها می وزد از درون دروازه و روی نیمکت سرمربی تا روی سکو و اتاق های مدیریت.

بایرن مونیخ در ادامه درخشش سریالی اش توانست در فینال لیگ قهرمانان 20/2019 با تک گل کینزلی کومان، پاریسن ژرمن را شکست دهد و قهرمان گردد. آنها 11 بازی پی در پی را بُردند، از جمله پیروزی هنوز باورنکردنی 8-2 مقابل بارسلونا که عملاً مونیخی ها را به پادشاه فوتبال اروپا تبدیل کرد.

بازیکنان تیمی که قبل از کرونا با شکست 5-1 مقابل اینتراخت فرانگفورت با نیکو کواچ خداحافظی کردند با نشستن هانسی فلیک روی نیمکت سرمربیگری مثل کوسه های گرسنه دنبال طعمه می گشتند. بایرن مونیخ با شایستگی قهرمان شد، کسی در توانایی در آنها تردید دارد؟

ملاقات فینال با اشک های نیمار انتها یافت. بازیکنی که بعد از جدایی از بارسلونا کسانی گفتند برای استراحت به پاریس رفته و آنجا می خواهد بدون فشار لیونل مسی به بهترین بازیکن جهان تبدیل گردد و نشان بدهد که چطور می توان یک تنه تیمی را به قهرمانی اروپا برساند. او در کنار امباپه که در جام جهانی مثل پله جوان تحسین شد، دی ماریای زیرک، کیلور ناواس، تیاگو سیلوا، مارکینیوش و ... تحت راهنمایی توخل آلمانی نتوانستند عطر فرانسوی به جام قهرمانی بزنند. تنها به یک دلیل؛ بایرن مونیخ تیم بهتری بود. از درون دروازه که مانوئل نویر 34 ساله ثابت کرد چه گوهری است تا خط حمله که لواندوفسکی و مولرتمام مدت بوی گل می دادند.

گرچه بازی بدون تماشاگر برگزار گردید و از لذت جشن کاست اما رفتار بازیکنان بعد از سوت سرانجام مثل همواره آموزنده بود. ما چیزی هم می آموزیم؟! بازیکنان تیم برنده به سمت پاریسی ها رفتند، آنها را در آغوش گرفتند و رفتار موقرانه شان را به عنوان حرفه ایهای جهان فوتبال نشان دادند. کسی دنبال تحقیر دیگری نبود. واژه ای که در ایران بسیار پرطرفدار است و بعد از هر شکست، می نویسند تیم برنده حریف را تحقیر کرد!

در جمع آنها که روی سکوی قهرمانی ایستاده بودند تا مدال و جام را به بازیکنان بدهد، ناصر الخلیفی هم بود. مالک 46 ساله پاریسن ژرمن. نکته ای که برای ما می تواند عبرت آموز باشد اگر اهل آموختن باشیم. درست وقتی که فوتبال ایران به واسطه یک قرارداد فشل و فاجعه بار تا مرز فروپاشی کامل اقتصادی پیش رفته است، یک قطری میان مدیران برجسته فوتبال جهان ایستاده است. مثل خلدون مبارک اماراتی که در منچسترسیتی خودش را به عنوان یک مدیر جنتلمن، باهوش، مسلط و آشنا به کسب و کار فوتبال معرفی نموده است.

این جور وقت ها بیشتر ما برای فروکاستن از موفقیت های مدیریتی کشورهای حاشیه خلیج فارس جوری از کلیشه دلارهای نفتی و گازی سخن می گوییم که انگار گردش اقتصادی فوتبال خودمان محصول کشت زعفران یا حمل و نقل دریایی است نه رانت نفت و گاز!

خلاصه کردن همه چیز در ثروت و نفت و گاز، به خطا رفتن است. همسایگانی که زمانی آنها را حریفان درجه دو فوتبال به شمار می آوردیم، مدیران بین المللی تربیت نموده اند و مدیران ما از عقد یک قرارداد ساده عاجزند. اگر همین یک قاب را از این فینال به خاطر داشته باشیم و مرورش کنیم، شاید آینده بهتری در انتظار فوتبال ایران باشد. شاید... شاید!