آموزش مجازی؛ توفیق اجباری یا مایه نگرانی - تور بالی اندونزی

اگر علاقمند به دریافت بهترین خدمات تحصیل استرالیا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم ویزای تحصیلی استرالیا، با دریافت مشاوره رایگان از مجربترین تیم مهاجرتی استرالیا، بهترین مسیر را به سوی دانشگاه های استرالیا انتخاب کنید.

به گزارش خبرنگاران، تقریبا هر دانشجوی ایرانی در چند ماه گذشته اقلا یک بار آموزش مجازی را تجربه نموده است. استادان هم در این چند ماه با چالش عظیم آموزش و ارزشیابی مجازی دست و پنجه نرم کردند. بعضی از آن ها معتقدند آن چه در ترم تحصیلی گذشته رخ داد توفیق اجباری بود و نوید روزهای بهتری را در آموزش عالی می دهد. یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه علم وصنعت معتقد است یکی از مزایای شیوع کرونا این بود که آگاهی و ظرفیت استفاده از فضای مجازی افزایش یافت و باعث ایجاد یک تحول در سیستم آموزش عالی شد. مرتضی رهبر، امیدوار است با گسترش آموزش مجازی در آینده نیز بتوان در کنار آموزش حضوری از ظرفیت های آموزش مجازی نیز به صورت همزمان استفاده کرد.

از سوی دیگر یکی از استادان دانشگاه درباره تردیدی که آموزش مجازی می تواند ایجاد کند می گوید: در دوره های مجازی می توانیم ساعت کلاس را تغییر دهیم. همچنین، بعد از سرانجام کلاس منابع آموزشی در دسترس دانشجویان قرار می گیرد و حتی دانشجویان مجبور نیستند که در زمان مقرر سر کلاس حضور داشته باشند.بنابراین این دسترسی آسان به مواد آموزشی می تواند باعث گردد که به این سیستم فعلی عادت کنیم و حتی در زمانی دچار تردید شویم که چرا باید مشقت رفتن تا دانشگاه را تقبل کنیم در حالی که شیوه آسان تری نیز برای یاد دریافت دروس و آموزش دادن وجود دارد.

این در حالی است که بعضی از استادان دانشگاه هم معتقدند کیفیت کلاس های حضوری بسیار بالاتر از مجازی بوده است و دانشجویان علاقه ای به مشارکت در کلاس های مجازی نشان نمی دهند. دکتر محمدجواد غلامرضا کاشی، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در این باره می گوید: میزان مشارکت بسیار پایین تر از آموزش حضوری است. بخشی از دانشجویان به دلیل مسائل تکنیکی صدا و امثالهم مشارکت نمی نمایند و بعضی هم علاقه نشان نمی دهند. در حالیکه در فضای واقعی، استاد می تواند دانشجو را به مشارکت وادار کند.

زرین زردار عضو هیئت علمی دانشکده ارتباطات این دانشگاه نیز با تاکید بر این که در ارتباط حضوری، فضا برای دادوستد اطلاعات بیشتر فراهم است می گوید: در ارتباط حضوری، دانشی که شکل می گیرد از کیفیت بالاتری برخوردار است؛ چون همه ابعاد تعامل از جمله زبان بدن و احساسات مثبت و منفی در این فضا حضور دارند. آن چیزی که در کلاس درس اتفاق می افتاد انتقال دانش انباشته استاد به دانشجویان نبود بلکه گفت وگویی بوده برای رسیدن به یک فهم این در حالی است که سنتز دانش در کلاس های مجازی کندتر رخ می دهد. بعد از فروکش کردن بحران کرونا ضروری است به کلاس های حضوری خود باز گردیم چرا در این نوع آموزش کیفیت متفاوتی عرضه می گردد.

تاثیری که تجربه آموزش آنلاین قرار است بر آموزش حضوری پس از سرانجام شیوع کرونا بگذارد در مواردی باعث نگرانی استادان دانشگاه شده است. یک عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی در این باره می گوید: در رابطه با سستی در مراجعه دانشجویان و بعضا اعضای هیات علمی و کارکنان در نیمسال­های آینده به دانشگاه نگرانی هایی وجود دارد. به این معنی که مسائلی مانند ترافیک، تمایل به عدم سحرخیزی، خستگی در محیط دانشگاه و غیره ممکن است از حضور موثر دانشجویان در محیط دانشگاه بکاهد. همچنین ممکن است در بعضی موارد تصمیمات شتاب زده جهت جایگزینی سیستم آموزش الکترونیکی به جای آموزش حضوری توسط عده ­ای مطرح گردد.

استادان دانشگاه در گفت وگوهایی که با خبرنگاران داشتند نقش آموزش عالی در حل بحران هایی که کرونا در بخشهای مختلف زندگی ایجاد کرد را نیز آنالیز کردند. بعضی از آن ها معتقد بودند به جز دانشگاه های علوم پزشکی که جانفشانی کردند از بقیه دانشگاه ها تحرک چندانی دیده نشد. این در حالی بود که بعضی دیگر، از اقدام دانشگاهیان برای تامین ماسک و شیلد مورد احتیاج مردم و کادر درمان یاد کردند. گروهی دیگر هم قضاوت درباره عملکرد دانشگاه را زودهنگام می دانستند.

از همان روزهای ابتدایی آغاز آموزش مجازی، اعتراضات دانشجویان در مورد عدم دسترسی بعضی به اینترنت با سرعت مناسب و هزینه بالای مصرف اینترنت مطرح شد. به همین دلیل، معاون آموزشی وزیر علوم گفت آن دسته از دانشجویانی که ممکن است به هر دلیل نتوانند از آموزش الکترونیکی استفاده نمایند و یا در جایی هستند که نمی توانند به اینترنت و موبایل دسترسی یابند، می توانند ترم یا درس مورد نظرشان را بدون احتساب سنوات حذف نمایند.

اما برای آن هایی که به اینترنت دسترسی داشتند شاید جدی ترین مسئله ای که در روزهای ابتدایی و بعضا در تمام طول ترم تحصیلی آن ها را درگیر کرد، قطع و وصلی پی درپی اینترنت و کیفیت پایین صدا و تصویر بود. یکی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در این باره می گوید: اصلا زیرساخت های دانشگاه مناسب نبود. من به استادان درس هایی که شرکت در آن ها برایم مهم بود ایمیل می فرستادم و از آن ها می خواستم کلاس ها را در پلتفرم دیگری برگزار نمایند و استادانی که پلتفرم های دیگری را انتخاب کردند کلاس های باکیفیت تری داشتند.

علاوه بر آن، یکی از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران نیز می گوید: ما اصلا از سامانه دانشگاه استفاده نکردیم و از آن جایی که اینترنت فقط برای سامانه دانشگاه مجانی محسوب می شد من و همکلاسی هایم مجبور شدیم برای اینترنت هزینه زیادی بپردازیم. اگر می شد این سامانه را به گونه ای طراحی نمایند که همه دانشجویان از شهرها و روستاهای مختلف در آن حضور داشته باشند و بر عملکرد استادان هم نظارتی وجود داشته باشد، خیلی خوب می شد.

به گزارش خبرنگاران، این گلایه ها در حالی مطرح می گردد که بر اساس شنیده ها از دانشجویان دانشگاه ها و رشته های تحصیلی مختلف، دانشجویان بعضی دانشگاه ها بیشتر از کیفیت برگزاری کلاس های مجازی خود راضی بودند و معتقدبودند دانشگاه آنها از زیرساخت های مناسبی برخوردار بودو در مقابل، بعضی نیز در حد اندکی از این کلاس ها و کیفیت شان راضی بودند.

اکنون آموزش عالی ایران تجربه ای چهارماهه از برگزاری کلاس ها به صورت مجازی در چنته دارد و اگر بر اساس گفته های مسئولان کلاس های مجازی مجددا از 15 شهریور ماه از سر گرفته شوند بازه زمانی یک ماه و نیمهی پیش رو می تواند فرصتی مناسب برای بهبود کیفیت کلاس های ترم آینده باشد.