لزوم همکاری ایران و اندونزی برای یاری به مسلمانان روهینگیا - تور بالی اندونزی

برای دیدن زیباترین جزیره اندونزی با تور بالی همراه شوید.

دولت های امپریالیستی ازجمله آمریکا و انگلیس که با اندک خشونت از سوی مسلمانان افراطی، صدایشان گوش عالم را کر می نماید، در برابر ذبح بچه ها، کشتار مردمان و آوارگی هزاران انسان، سکوت مرگ گرفته اند و همچنان به بیان کلمات بی خاصیت و اتخاذ مواضع دوپهلو مشغول هستند.

سوالی مهمی که اکنون مطرح می گردد این است که چرا دولتهای امپریالیستی و جامعه بین الملل در برابر جنایات دولت میانمار علیه مسلمانان روهینگیا سکوت نموده اند؟

جهت پاسخ به سوال فوق خبرنگاران گفتگویی با اکتاوینو علیمودین سفیر اندونزی در ایران انجام داده که در ادامه می آید.

*جوکو ویدو رئیس جمهوری اندونزی اخیرا اعلام نموده که وی اقداماتی جدی جهت یاری به حل بحران انسانی مسلمانان میانمار انجام خواهد داد. این اقدامات عملی که ویدو در مورد آنها صحبت نموده چه مواردی هستند؟

جوکو ویدو رئیس جمهوری اندونزی یادآور شده که ما تنها احتیاجمند صدور بیانیه ها و محکوم کردن (اقدامات دولت میانمار) نیستیم، بلکه به انجام اقدامات روشن در مورد بحران روهینگیا احتیاج داریم.

در جریان سفر رنتو مارسودی وزیر خارجه اندونزی به میانمار، گفتگوهایی با آنگ سان سوچی رهبر این کشور در مورد به اجرا در آوردن اقداماتی بسیار جدی در زمینه ساخت بیمارستان در ایالت راخین در زمینی به مساحت حدودا 8 هزار متر مربع با 1000 متر زیربنا صحبت شد.

اکنون ما در فاز دوم این اقدام قرار داریم و آن ساخت اتاق های ویژه پزشکان و پرستاران است که در ماه اکتبر تکمیل خواهد شد. نکته مثبتی که در مورد این بیمارستان اندونزی در راخین جود دارد، تامین احتیاجهای نه تنها مسلمانان راخین بلکه تمامی اهالی این ایالت است.

این ابتکار عملی بسیار خوب و نقطه شروعی خوب برای هر دو دسته مسلمانان و غیرمسلمانان راخین است که در کنار هم و در قالب پروژه ای مشترک برای ساختن این بیمارستان کوشش می نمایند. این تنها پروژه ای برای یک اقلیت نژادی نیست بلکه برای همگان است.

جدا از بحث بیمارستان، ما همچنین برای اعزام یاری های بشردوستانه به راخین شامل کانتینرهای حاوی لوازم پزشکی و غذا در جهت انجام یاریهای بشردوستانه آماده هستیم. ما همچنین اقدام به ارسال یاریهای بشردوستانه به بنگلادش و تامین غذای افراد محلی ساکن در منطقه ای در بنگلادش نموده ایم که میزبان دهها هزار پناهنده روهینگیایی هستند. مرسودی، وزیر خارجه (اندونزی) همچنین پس از سفر به میانمار گفتگوهایی با مقام های رسمی بنگلادش در مورد مسلمانان روهینگیا داشته است.

*واکنش دولت میانمار به مواضع اندونزی در برابر کشتار جمعی مسلمانان روهینگیا و اقدامات اتخاذ شده توسط این کشور در یاری به حل این وضعیت سخت چه بوده است؟

موضع اندونزی در مورد این مساله بسیار واضح بوده است. در جریان دیدار مرسودی، وزیر خارجه اندونزی با سوچی، مشاور وزیر خارجه میانمار، خانم مرسودی بسته پیشنهادی خود برای حل فاجعه انسانی میانمار را به وی ارائه کرد که شامل 4 بخش می گردد: 1) بازگرداندن صلح و امنیت به عنوان ابزارهای ثبات سازی منطقه 2)حداکثر بازدارندگی و عدم توسل به خشونت در جهت توقف هرگونه اقدامات ناشی از زور و اجبار و اعمال جنایتکارانه (در راخین)، 3) حفاظت از تمامی اشخاص در ایالت راخین بدون در نظر دریافت نژاد و مذهب آنها 4) دسترسی فوری به یاریهای انسانی.

این بسته پیشنهادی همچنین شامل عنصر دیگری نیز میگردد که بسیار فنی تر بوده و آن اجرای موارد اشاره شده در گزارش نهایی کمیسیون مستشاری در امور راخین است که توسط رئیس این کمیسیون یعنی کوفی عنان مطرح شده است. در گزارش نهایی این کمیسیون، ما می توانیم به فکر اتخاذ اقدامات عملیاتی و مسائل فنی در مورد شهروندی و (حق) جنبش آزاد و مسائلی از این قبیل باشیم.

دولت میانمار این مواضع را دریافت خواهد نمود و واکنش آن (به مسائل راخین) در جهت پیشنهادات ما خواهد بود. پس از مکالمه آنگ سان سوچی با رئیس جمهوری ترکیه و اعلام حمایت وی (سوچی) از حقوق مسلمانان روهینگیا، وی اقداماتی عملیاتی را اتخاذ خواهد نمود که برای همه ما قابل قبول باشد.

واکنش میانمار در راستای تمایلات جامعه بین المللی باشد. بنابراین به محض فراهم شدن امکان دسترسی به یاریهای انسانی، کشورهایی مانند اندونزی و ایران می توانند نه تنها در سطح بین دولتی بلکه در رده جوامع مدنی یکدیگر در جهت رساندن یاریهای خود به مسلمانان میانمار اقدام نمایند. مردم به زودی نگاهی روشن نسبت به آنچه در حال رخ دادن است خواهند پیدا کرد و دولت میانمار با جامعه جهانی همکاری خواهند کرد و ما می توانیم پیشرفت این موضوع را ببینیم.

*محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران در مکالمه ای تلفنی با همتای اندونزیایی خود در مورد وضعیت مسلمانان روهینگیا صحبت کرد. ایران و اندونزی در چه زمینه هایی می توانند با یکدیگر در راستای یاری به حل بحران روهینگیا همکاری داشته باشند؟

ایران و اندونزی بسیار به هم نزدیک هستند. ما همیشه به وسیله مکالمات تلفنی برقرار شده توسط سفارت های خود با یکدیگر به گفتگو می پردازیم. مرسودی، وزیر خارجه اندونزی که پند روز پیش در میانمار به سر می برد این مکالمه را در سفارت اندونزی در میانمار انجام داد.

دو طرف در مورد وضعیت مسلمانان در ایالت راخین با یکدیگر گفتگو کردند و مطمئن هستم که آقای ظریف در مورد این مسائل هم با دولت اندونزی و هم چند دولت دیگر گفتگو نموده است. اندونزی کاملا برای مذاکره در زمینه این مسائل و برگزاری نشست با دولت های عضو آ سه آن آمادگی کامل دارد تا در مورد یاریهای انسانی و نوع یاری هایی که می توانیم (به مسلمانان راخین) ارائه دهیم و چگونگی انجام این یاری ها با یکدیگر به بحث و گفتگو بنشینیم.

اول و از همه مهمتر اینکه ما احتیاجمند جمع شدن به دور یکدیگر در کمیته بین المللی صلیب سرخ، سازمان بین المللی مهاجرت و همینطور کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل هستیم تا در مورد مسائل مرتبط (با مسلمانان میانمار) میان تمامی اعضا رایزنی های لازم را انجام دهیم.

در مورد همکاری های دوجانبه میان ایران و اندونزی، ما کاملا برای پذیرش هرگونه پیشنهادی آمادگی داریم. این بستگی به برنامه جمهوری اسلامی ایران دارد که چه کاری باید (به صورت مشترک) برای یاری به حل این بحران انجام دهیم. اما اکنون زمانی که در مورد احتیاجهای مسلمانان برمه در راخین صحبت می کنیم، در حال تفکر بر روی ظرفیت های ساختمان سازی، آموزش، اقتصاد، توانمندسازی و دیگر موضوعاتی هستیم.

*میانمار اقدام به مین گذاری در مرز با بنگلادش نموده تا از بازگشت آن دسته از مسلمانان میانماری که از خشونت خونین اعمال شده علیه آنها گریخته اند جلوگیری کند. آیا این کار به معنای نقض حقوق بین المللی نیست؟

هرگاه ما در مورد پیوستگی سرزمینی یا صلح و امنیت صحبت می کنیم و اقدام به اجرای قوانین خود در مرزهای خود می کنیم، هر کشوری حقوق خود را خواهد داشت. مهمترین مساله این است که کشورها در مورد آن دسته از اقداماتی که می خواهند در مرزهای خود انجام دهند، از جمله کشیدن دیوار بر سر مرزها، احتیاج به گفتگو با همسایگان خود دارند.

در این خصوص، بخشی از گزارش نهایی کمیسیون مستشاری ایالت راخین دربرگیرنده بعضی اقدامات در مورد جا به جایی مسلمانان راخین و گذشتن آنها از مرزها (میانمار) است. من نمی توانم بگویم که آیا اقدام میانمار ناقض مقررات بین المللی است یا خیر. اما آنچه حقوق بین الملل در منشور سازمان ملل و یا کنوانسیون وین و یا حقوق معاهدات (1969) به آن اذعان دارد این است که هر کشور باید مرزهای خود را ایمن نگه دارد و خطوط مرزی آن باید واضح و معین باشد.

اقداماتی که کشورها برای حفظ امنیت مرزهای خود انجام می دهند بستگی به هماهنگی آنها با دولت های همسایه دارد. از لحاظ جامعه بین المللی، ما اولویت را به توافق های صورت گرفته میان دو کشور همسایه می دهیم. سخن آخر در مورد اینکه چنین اقداماتی از دید آنها قابل پذیرش خواهند بود یا خیر را کشورهای همسایه خواهند زد.

*اما کار گذاشتن مین های زمینی کاملا متفاوت از ساخت دیوارهایی است که جهت تامین امنیت مرزی کم و بیش مورد توافق همگان است. مین ها در حقیقت زندگی افراد را به خطر می اندازند. آیا جامعه بین المللی چنین اقدامی را خواهد پذیرفت؟

اول اینکه ما باید این نکته را روشن کنیم که چه کسی نماینده جامعه بین المللی است. در حال حاضر ما در مورد کمیسیون مستشاری در امور راخین صحبت می کنیم که از سوی دولت میانمار منصوب به کار شده و کوفی عنان که ریاست آن را بر عهده دارد، چهره ای شناخته شدن از سوی جامعه بین المللی است.

سال جاری ما احتیاج داریم تا بر روی اجرای گزارش نهایی مذکور کار کنیم تا بتوانیم به سمت اقدامات رو به جلوی دیگر حرکت کنیم. بهترین کارهایی که می توانیم انجام دهیم مستندسازی در مورد ثبت معینات آن دسته از پناهجویانی است که در بنگلادش به سر می برند. دولت میانمار همچنین احتیاجمند همکاری با بنگلادش در مورد این مساله است.

*آیا شما در مورد آینده مسلمانان روهینگیا و خروجی اقدامات اندونزی و دیگر کشورها برای یاری به آنها خوشبین هستید؟

این موضوع هنوز یک فرآیند در حال جریان است اما با توجه به این واقعیت که دولت های اندونزی و میانمار از سطح خوبی از روابط برخوردار هستند آینده این همکاری مثبت به نظر می رسد. من فکر می کنم قدم بعدی در مورد این مساله بردن آن به مجامع بزرگتر مانند آ سه آن و سازمان ملل است تا جهتی واضح به سمت پیشرفت را پیش پای حل این مساله قرار داده و ما آخر این جهت را روشن ارزیابی می کنیم.